ஸ்மித்தைப் பற்றி

ஜாக் நிக்கல்சன் ஏற்கெனவே ஒரு நடிப்பு ராட்சசன். இம்மாதிரியானதொரு offbeat பாத்திரமென்றால் விட்டு வைப்பாரா என்ன? அறுபது வயதைக் கடந்தவர்கள், குறிப்பாக பணியிலிருந்து ஓய்வு பெற்ற பின் எம்மாதிரியான மனநிலைகளுக்கு, சூழ்நிலைகளுக்கு ஆளாவார்கள் என்பதைப் About Schmidt திரைப்படம் காட்சிகளாக நம்முடன் உரையாடுகிறது.

"வீட்ல சும்மாதானே இருக்கீங்க?" -

தீவிரமாக உழைக்கும் மற்ற வயதுக்காலங்களில் மிகச் சாதாரணமாக ஒலிக்கும் இந்த வசனம், பணிஓய்வு பெற்றவுடன் ஈட்டி போல் நெஞ்சில் பாயும் வார்த்தைகளாக இருக்கும். அதுவரை 'குடும்பத்தலைவர்' என்கிற பெருமையுடனும் அதிகாரத்துடனும் உலாவந்த நபர், ஒரே நாளைக்குள் பால்கனியில் வைக்கப்பட்டிருக்கும் பழைய டயருக்கு ஈடாக மதிக்கப்படுவது சோகம்தான். ''ஒரு காப்பி போட்டு எடுத்து வர்றதுக்கு எவ்ளோ நேரம்" என்று அதட்டி பந்தா காட்டப்பட்ட மனைவி தன்னுடைய இத்தனை வருட வன்மங்களையெல்லாம் பழிதீர்த்துக் கொள்ளும் சமயமும் இதுவே.

இன்ஸீரன்ஸ் கம்பெனியிலிருந்து ஓய்வு பெற்று மாலை மரியாதையுடன் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைக்கப்படும் வாரன் ஸ்மித், ஒரே நாளில் தானொரு செல்லாக்காசாக மாறிப்போவதை வேதனையுடன் உணர்கிறார். 42 வருடங்களாக 'பெயருக்கு' வாழ்ந்து வந்த தாம்பத்தியமும் சில நாட்களிலேயே மனைவி இறப்பதுடன் முடிவடைகிறது. இருக்கும் ஒரே மகளும் தான் திருமணம் செய்து கொள்ளப் போகும் காதலுனுடன் வேறொரு ஊரில் வசிக்கிறாள். 'சில நாட்களுக்காவது என்னுடன் தங்கேன்' என்பதற்கு தன்னுடைய இயலாமையைத் தெரிவிக்கிறாள். மனைவியின் பொருட்களை ஒழிக்கும் போது அவள் காதலருக்கு எழுதிய பழைய கடிதங்கள் கிடைக்கிறது. அந்தக் காதலர் ஸ்மித்தின் நண்பர்தான். வெறுத்துப் போகும் ஸ்மித் நண்பருடன் சண்டையிடுகிறார்.

மனைவியின் நினைவுகள் கூட எதிரியான சூழ்நிலையில்... தனிமையின் முழு உக்கிரத்தையும் அனுபவிக்கிறார். அதிலிருந்து விடுபட தான் வாழ்ந்த பழைய இடங்களுக்கு பயணப்படுவதும் தன்னுடைய மகள் திருமணத்தில் கலந்து கொள்ள செல்வதுமாக பின்னரான காட்சிகள் விரிகின்றன.

நின்று சிறுநீர் கழித்தால்  மனைவி ஆட்சேபிப்பதின் காரணமாக அமர்ந்து சிறுநீர் கழிப்பதை பழக்கமாக்கிக் கொள்ளும் ஸ்மித், மரணமடைந்த மனைவியின் பழைய காதல் தெரிந்தவுடன் ஏற்படும் முழுவெறுப்பு காரணமாக நின்று கொண்டே வன்மத்துடன் கழிவறை முழுவதும் சிறுநீர் கழிக்கும் காட்சி... ஒன்று போதும். ஜான் நிக்கல்சனின் அசாத்திய நடிப்பைப் புரிந்து கொள்ள.

இத்தனை வருடங்கள் ஆசையாய் வளர்த்த மகளை எவனோ ஒரு குறுந்தாடிக்காரன் கவர்ந்து செல்வதை அவரால் பொறுக்கவே முடிவதில்லை. தன்னுடைய விளையாட்டுப் பொருள் கைவிட்டுப் போவதை கண்டு பதைக்கும் ஒரு குழந்தை உணர்வையே அவரிடம் காண முடிகிறது. பெற்றோராக, குறிப்பாக பெண் குழந்தைகளுக்கு பெற்றோராக இருப்பவர்கள்தான் இதை பரிபூரணமாக உணர முடியும்.

பொய் சொல்லியாவது இந்தத் திருமணத்தை நிறுத்த வேண்டும் என்று ஸ்மித் இறுதிவரை போராடுவதும் கையும் களவுமாக மாட்டிக் கொண்டு மகள் முன் ஆத்திரத்துடன் விவாதிப்பதும்... என இது முழுக்க ஜாக் நிக்கல்சன் ஏரியா. மனிதர் அசத்தியிருக்கிறார்.

இதே பெயரில் அமைந்த நாவலிலிருந்து உருவாகியிருக்கும் இத்திரைப்படம் வயதானவர்களுக்கு மட்டுமான படமல்ல; வயதாகப் போகிறவர்களுக்குமானது. 

suresh kannan

பைத்தியக்கார விடுதிக்குள் ஒரு உற்சாக பறவை

முந்தைய பதிவின் தொடர்ச்சி

1975-ன் சிறந்த - படம், இயக்குநர், நடிகர், நடிகை, திரைக்கதை... என அகாதமி விருதின் பிரதான விருதுகள் அனைத்தையும் பெற்ற திரைப்படம் One Flew Over the Cuckoo's Nest. சம்பிதாயமாக இருந்தாலும் சொல்லத்தான் வேண்டியிருக்கிறது. McMurphy என்கிற அந்த பாத்திரத்திற்கு ஜாக் நிக்கல்சனைத் தவிர வேறு யாரையும் கற்பனை செய்து கூட பார்க்க முடியவில்லை. அந்தளவிற்கு ஒரு அற்புதமானதொரு நடிப்பைத் தந்து மறக்க முடியாத ஒரு அனுபவத்தை தந்திருந்தார் அவர்.

உளவியலின் ஆரம்ப வகுப்பில் ஒரு முறை எங்கள் ஆசிரியர் கேட்டார். "யார் யாரெல்லாம் நார்மலான நபர்கள் என்று உணர்கிறீர்கள்?. கையைத் தூக்குங்கள்". வகுப்பின் பெரும்பாலோனோர் கையைத் தூக்கினார்கள். சிலர் இதில் ஏதோ சூது இருக்கிறது என்கிற குருட்டு யோசனையில் கையைத் தூக்கவில்லை. ஆசிரியர் சிரித்துவிட்டு சொன்னார். "நாம் ஏற்படுத்தி வைத்திருக்கிற பொதுவான அளவுகோல்களின் படி நார்மல் என்று ஒருவருமே கிடையாது. நாம் ஒவ்வொருவருமே ஒவ்வொரு வகையில் அப்நார்மல் நபர்கள்தான்."


Nurse Ratched-ன் கண்டிப்பான தலைமையில் அந்த மனநல நிலையத்தின் பிரிவில் எல்லாச் சிகிச்சை செயற்பாடுகளும் ஒரு ஒழுங்குணர்ச்சியுடனும் இயந்திரத்தனமாகவும் நடைபெறுகிறது. அந்த மெளனத்தைக் கலைத்துக் கொண்டு ஒரு உற்சாக புயல் போல் உள்ளே நுழைகிறான் McMurphy. கற்பழிப்பு வழக்கு தொடர்பாக சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருக்கும் அவனின் விசித்திரமான நடவடிக்கை காரணமாக இங்கு அழைத்து வரப்பட்டிருக்கிறான். அவன் உண்மையிலேயே மனநிலை பாதிக்கப்பட்டவனா அல்லது நடிக்கிறானா என்பதை மருத்துவர்கள் விசாரித்து தெரிவிக்க வேண்டும்.

அங்குள்ள விதிகளை மாற்ற முயல்வது, எல்லோரிடமும் உற்சாகமாக உரையாடுவது.. நோயாளிகளோடு பேருந்தை கடத்திச் சென்று அவர்களை போட்டிங் அழைத்துச் சென்று உற்சாக அனுபவத்தை தருவது.. என அந்த நிலையத்தை ஒரு கேளிக்கை விடுதியாக மாற்றி Nurse Ratched-க்கு ஒரு பெரிய சவாலாகவே இருக்கிறான் McMurphy. இம்மாதிரியான அதீதமான நடவடிக்கையில் ஈடுபடும் நபர்களுக்கு "ஷாக் ட்ரீட்மெண்ட்" தருவதின் மூலம் அவர்களுக்கு தண்டனை அளிக்கப்படுவது அங்குள்ள அராஜக சடங்காக இருக்கிறது. McMurphyயும் அதே தண்டனைக்கு உள்ளானாலும் அது அவனின் உற்சாகத்தை குறைப்பதில்லை. அங்கிருந்து தப்பிக்க முடிவு செய்யும் இரவன்று அனைவருக்கும் தன்னுடைய பெண் நண்பர்கள் மூலம் வரவழைக்கப்பட்ட மதுவை வழங்கி அந்த இரவை எல்லோருக்கும் மறக்க முடியாத அனுபவமாக ஆகும் அளவிற்கு உற்சாகமாக்குகிறான். தன்னுடைய தோழியின் மீது ஆசைப்படும் ஒரு இளம் நோயாளிக்கு அவளுடன் அந்த இரவை இன்பமாக கழிக்க வைக்கிறான். அளவுக்கதிகமான மதுவின் காரணமாக அனைவருமே அன்றிரவு உறங்கி விடுவதால் தப்பிக்கும் திட்டம் தவறிப் போகிறது.

மறுநாள் காலையில் நிகழும் அந்த கிளைமாக்ஸ் காட்சியை திரையில் பார்ப்பது நலம்.

()

முன்னரே சொன்னது போல் ஜாக் நிக்கல்சன் தம்முடைய பாத்திரத்தை மிகத் திறமையாக கையாண்டிருக்கிறார். இரவன்று நிகழவிருக்கும் base ball விளையாட்டுப் போட்டியை தொலைக்காட்சியில் காண Nurse Ratched-ன் அனுமதியை கேட்கிறான் McMurphy. பெரும்பான்மையான நபர்கள் இதற்கு ஒப்புதல் அளித்தால்தான் இதை அனுமதிக்க முடியும் என்று vote counting-க்கிற்கு ஏற்பாடு செய்கிறார் செவிலி. எல்லோரிடமும் கெஞ்சி கெஞ்சி தன்னுடைய கடைசி நபரின் ஒப்புதலை வாங்கும் போது செவிலி அளித்த நேரம் முடிகிறது. ஓட்டளிப்பு நேரம் முடிந்ததாகக் கூறி அனுமதியை மறுக்கிறார் Nurse Ratched. எல்லோரும் ஏமாற்றத்துடன் திரும்பும் போது McMurphy தொலைக்காட்சியின் முன் அமர்ந்து விளையாட்டுப் போட்டியை காண்பதான உடல் மொழியுடன் ஆட்டக்காரர்களை உற்சாகப்படுத்தும் குரலையும் எழுப்புகிறான். பின்பு ஒருவர் ஒருவராக அவனுடன் இணைந்து அந்த இடமே ரசிகர்கள் விசிலடிக்கும் விளையாட்டு மைதானமாக மாறுகிறது. உண்மையில் தொலைக்காட்சியில் எதுவுமே ஒளிபரப்பாவதில்லை. அனுமதி மறுக்கப்பட்டதின் எதிர்ப்புக் குரலாக தன்னுடைய கலகத்தை நிகழ்த்துகிறான் McMurphy. படத்தின் மிகச் சிறப்பான காட்சி இது.

"ஷாக் ட்ரீட்மெண்ட்" தண்டனையை பெற்ற பிறகு அதனால் பாதிக்கப்பட்டவன் போல் விசித்திரமான முகத்துடனும் உடல்மொழியுடனும் வெளியே வருகிறான் McMurphy. எல்லோருமே திகைப்புடனும் பரிதாபத்துடனும் அவனைப் பார்க்கின்றனர். சற்று நேரத்திலேயே அவன் செய்கிற குறும்பு அது என்று தெரிய வந்ததும் அனைவருக்கும் சிரிப்பு பீறிட்டுக் கொண்டு வருகிறது.

துளிக்கூட உணர்ச்சியே வெளிப்படுத்தாத இயந்திரமான முகமும் தம்முடைய உத்தரவு பின்பற்றப்படவேண்டிய மெளன கண்டிப்புமாக Nurse Ratched பாத்திரத்தை Louise Fletcher ஏற்றிருக்கிறார். சிறந்த நடிகைக்கான அகாதமி விருது இவருக்கு கிடைத்தது நியாயமே. ஒருநிலையில் McMurphy மனநிலை சரியில்லையாதவனாக நடிக்கிறான் என்பதை மருத்துவர் குழு கண்டுபிடித்து அவனை வெளியேற்ற முடிவு செய்தாலும் Nurse Ratched தலையிட்டு அந்த முடிவை மாற்றுகிறார். McMurphy தனக்கு விடுக்கும் மறைமுக சவாலில் வெல்ல வேண்டும் என்கிற உணர்வே இந்த முடிவை நோக்கி அவளை நகர்த்துகிறது.

()

Ken Kesey படத்தின் தலைப்பிலேயே எழுதின நாவலை சிறப்பாக படமாக்கியிருக்கிறார் Milos Forman. மனித மனத்தின் சிடுக்குகளை அவிழ்க்க புத்தகங்களில் எழுதப்பட்டுள்ள சிகிச்சை முறைகளும் இயந்திரத் தனமான சடங்குகளும் மாத்திரமே தேவையில்லை. அவர்களை இயல்பான உற்சாகத்துடன் செயல்படுவதற்கான சூழ்நிலையை அமைத்துத் தருவதும் முக்கியமானது என்பதை இந்தப் படம் நமக்கு உணர்த்துகிறது. ராபர்ட் ராஜசேகர் இயக்கத்தில் 'மனசுக்குள் மத்தாப்பு' என்கிற தமிழ் திரைப்படம் இந்தத் திரைப்படத்தின் பாதிப்பில் உருவாகியது எனக் கருதுகிறேன். வசூல்ராஜா எம்.பி.எஸ்-திரைப்படமும் (இந்தி மூலம் - முன்னாபாய் )இந்தப் படத்தின் சில கூறுகளை உள்ளடக்கியது. IMDB-ன் 250 தர வரிசையில் நீண்ட காலமாக முன்னணியில் இருந்துவரும் இந்தத் திரைப்படம் அகாதமி விருதுகள் தவிர BAFTA உள்ளிட்ட மற்ற விருதுகளையும் பெற்றுள்ளது.

suresh kannan