Wednesday, December 21, 2011

சென்னை - சர்வதேச திரைவிழா - 18 டிசம்பர்



முன்தினம் தவற விட்ட இரானிய திரைப்படத்தை இன்று பிடித்து விட்டதில் ரொம்பவும்  திருப்தி. A Seperation. ஒரு ஹைவோல்டேஜ் குடும்ப டிராமா.

உலகத் திரைப்படங்களில் இரானியத் திரைப்படங்களுக்கென்று ஒரு தனி மரியாதையும் தகுதியும் உண்டு. 'உணர்வு வெளிப்படுத்தும் சுதந்திரம்' பெரிதுமுள்ள மேற்கத்திய நாடுகளில் அதிகார, மத நிறுவனங்களை விமர்சிக்கும் கிண்டலடிக்கும் படைப்புகளை உருவாக்குதில் கூட பெரிய ஆச்சரியமொன்றுமில்லை.  ஆனால் கடுமையான அடக்குமுறை, தண்டனைகள் கொண்ட இரான் போன்ற நாடுகளின் அடிப்படைவாத சூழலின் உள்ளே இருந்து கொண்டே சர்ச்சைக்குரிய படைப்புகளை உருவாக்குவதில் உள்ள அபாயமும் பிடிவாதமும் பிரத்யேகமானவை. 

சமகால இரானிய சினிமாவான இந்தத் திரைப்படத்திலிருந்தே ஓர் உதாரணம் கூறுகிறேன். தான் பணிபுரியும் வீட்டின் கிழவர் (அல்ஜைமர் வியாதியுள்ளவர்) உடையிலேயே சிறுநீர் கழித்து விடுவதைக் காணும் அந்த நடுத்தர வயது பணிப்பெண்ணுக்கு கிழவருக்கு உதவ உள்ளூர விருப்பமும் கருணையும் இருந்தாலும் அவளுக்கு புகட்டப்பட்ட மதநெறிமுறைகள் காரணமாக தயங்குகிறாள். பிறகு தாங்க முடியாமல் தொலைபேசியில் யாரிடமோ "கிழவருக்கு உதவுவதன் மூலம் நான் ஏதும் பாவம் செய்துவிடவில்லையே?" என்று விசாரிக்கிறாள்.  கணவனுக்கு இது தெரியக்கூடாதே என்பதும் அவளுடைய கவலைகளுள் ஒன்றாக இருக்கிறது. 'கவலைப்படாதே, அப்பாவிடம் சொல்ல மாட்டேன்" என்கிறாள் அவளுடைய சிறுவயது மகள்.

ஒரு வயதான நபருக்கு அடிப்படை மனித நேயத்துடன் உதவுவதில் கூட அவர் ஆண் என்பதால் இத்தனை தயக்கங்களையும் சந்தேகங்களையும் புகட்டி வைத்திருக்கின்றன மத நிறுவனங்கள். நாகரிகத்தின் உச்சியில் இருப்பதாக கருதப்படும் இந்தச் சமகாலத்திலும் இப்படியாகவும் சில இனக்குழுக்கள் இயங்குவது துரதிர்ஷ்டவசமானது.  

ஒரு நடுத்தர வயது தம்பதியினர் நீதியமைப்பிடம் விவாகரத்து கோருவதில் துவங்குகிறது திரைப்படம். மனைவிக்கு வெளிநாட்டில் சென்று வாழ விருப்பம். அல்ஜைமர் நோய் கொண்ட தந்தையை விட்டு வர விருப்பமில்லை கணவனுக்கு. "நீங்கள் அவருடைய மகன் என்று உணரக்கூடிய நிலையில் கூட அவர் இல்லை" என்கிறாள் மனைவி. "அவர் என் தந்தை என்று உணரக்கூடிய நிலையில் நான் இருக்கிறேன் அல்லவா? அது போதும்" என்கிறான் கணவன். 


தீபாவளி சரவெடி போன்று இம்மாதிரியான கூர்மையான வசனங்களாலும் உணர்ச்சிகரமான விவாதங்களினாலும் வன்மங்களாலும் கருணைகளாலும் இத்திரைப்படம் நிரம்பி வழிகிறது. இதன் அபாரமான திரைக்கதை பார்வையாளனை இறுதி வரை ஒரு பதட்டத்திலேயே அமர வைக்கிறது.  ஒரு திரைப்படத்தை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்கிற உணர்வேயே ஏற்படுத்தாமல் அச்சு அசலாக சிலர் வாழ்க்கைப் பகுதியின் துண்டுகளை கண்டு கொண்டிருக்கிறோம் என்கிற candid camera நம்பகத்தன்மையை ஏற்படுத்தி படைப்பை யதார்த்தத்திற்கு மிக நெருக்கமாக கொண்டு செல்வதில் வெற்றி பெற்றிருக்கிறார் இயக்குநர். 

குழந்தைகள் முதற்கொண்டு ஒவ்வொருவரின் நடிப்பும் அத்தனை அற்புதமாக இருக்கிறது. பணிப்பெண்ணாக நடித்திருக்கும் Sareh Bayat, மகேந்திரன் திரைப்படங்களில் வரும் அஸ்வினியை நினைவுப்படுத்தும் சோகச் சித்திரமாக இருக்கிறார். பிரதான பாத்திரங்களில் ஒன்றை ஏற்றிருக்கும் peyman moaadi-ன் பங்களிப்பும் அபாரமானது. அல்ஜைமர் கிழவராக வருபவரின் பங்களிப்பு அத்தனை அபாரமானதாக இருக்கிறது.

இந்தத் திரைவிழாவின் முக்கியமான திரைப்படங்களுள் இது ஒன்று என்பதில் எந்த ஐயமுமில்லை. பெர்லின் திரைவிழாவில் 'தங்க கரடி'விருது முதற்கொண்டு பல விருதுகளைப் பெற்றிருக்கிறது. 


உட்லண்ட்ஸிலிருந்து பரபரவென்று பிலிம் சேம்பருக்கு நடந்து சென்றது - இன்னொரு இரானிய திரைப்படமான Ashk-E Sarma -க்காக. ஆனால் விதி தேய்ந்து போன டிவிடி வடிவத்தில் காத்திருக்கும் என்பதை யூகிக்க முடியாமலே போனது. படத்தை அறிமுகப்படுத்தியவர் முன்பே இது குறித்த எச்சரிக்கையை வழங்கினாலும் திரைப்படம் அவ்வப்போது நின்று நின்று எரி்ச்சலை ஏற்படுத்தியது. "போய்த் தொலைங்கடா" என்று ஒரு கட்டத்தில் நின்றே போனது. அதன் பேச்சை மறுக்க முடியாமல் கிளம்பி விட்டேன். சர்வதேச திரைவிழா என்கிற அலட்டலான பிராண்டின் கீழ் இம்மாதிரியான அலட்சியங்கள் நிகழ்வது மிக துரதிர்ஷ்டவசமானது.

மோசமான பிரிண்ட் என்றாலும் கூட சுவாரசியமான உருவாக்கத்தின் காரணமாக அதுவொரு குறையாகத் தோன்றவில்லை. கண்ணி வெடியை கண்டுபிடிக்கும் ஒரு ராணுவ வீரருக்கும் அங்கு ஆடு மேய்க்கும், கொரிலாக்களுக்கு உதவும் ஒரு பெண்ணுக்கும் இடையிலுள்ள நேசத்தைப் பற்றி சொல்லிச் சென்ற (முடிவு என்னவென்று அறிய முடியாமற் போன) அற்புதமான திரைப்படம். ஆகவே இதை ஒரு அரைகுறை விமர்சனம் என்று கூட எடுத்துக் கொள்ளலாம்.

டெஸ்க்டாப் வால்பேப்பரை உடனே மாற்றுமளவிற்கு, ஆடு மேய்க்கும் பெண்ணாக வரும் Golshifteh Farahani-ன் அழகிற்கு உடனே ரசிகனாகி விட்டேன் என்பது இந்தத் திரைப்படத்திற்கு சென்றதில் உள்ள எளிய ஆறுதல்.


suresh kannan

3 comments:

CS. Mohan Kumar said...

A Separation கதையை முழுக்க சொல்லாம விட்டுட்டீங்க. இதுக்குன்னு விக்கிபீடியா போய் படிக்க வேண்டியதா ஆச்சு
பெரிய்ய்ய்ய கதையால்ல இருக்கு !

Aravind Deivendran said...

I too became a fan of Golshifteh Farahani after watching her in Ridley Scott movie, Body of Lies.

Dwarak R said...

just watched A separation DVD9 print.

ஆயாசம் வருது அழுகை வருது
இந்த பில்லா தாண்டவம் மாற்றான் எடுக்குறது பதிலா நூறு separation எடுக்கலாம்