எல்.கே.ஜி. முதல் நாள்

எங்களின் இரண்டாவது மகளும் பொதுவாழ்க்கையில் தன்னை வேண்டாவெறுப்பாக பிணைத்துக் கொண்ட நாள் இன்று.  ஆம். தன்னுடைய எல்,கே.ஜி. யின் முதல் நாளை, முதல் பள்ளி அனுபவத்தை இன்று சந்திக்கிறாள்.

எங்களின் முதல் மகளைப் போல் அல்லாமல் தாத்தா - பாட்டி அனுபவங்களும் அதிகமில்லாமல் தன்னுடைய அம்மாவுடனே பெரும்பாலான நாட்களை கழித்ததில் ஒரு  TYPICAL  அம்மா 'கோண்டுவாக' ஆகியிருந்தாள். அவளுடைய அம்மா குளியலறைக்குச் செல்லும் அந்த சொற்ப நிமிடங்களைக் கூட அவள் தனியாக கழிக்க சம்மதித்தில்லை. எனவே எவ்வாறு இந்த 'திகில்' அனுபவத்தை அவள் எதிர்கொள்ளப் போகிறாள் என்று எங்களுக்கு பதட்டமாகவே இருந்தது.

எல்.கே.ஜி. என்பதால் நேரடியாகவே வகுப்பில் அமர வைத்து விட்டனர். ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்ள எல்லா குழந்தைகளுக்கும் லாலிபப்பை ஆசிரியையே தந்தார். 'ராமன் ஆண்டாலென்ன...' என்று சில குழந்தைகள் தத்துவார்த்தச் சிக்கல் இல்லாமல் விச்ராந்தியாக அமர்ந்திருக்க, சிலது எப்போது வேண்டுமானாலும் வெடிக்கலாம் என்கிற நிலையில் அமர்ந்திருந்தன. மூன்றடிக்கும்  மேலாக துள்ளிக் குதித்து அழுது ஆகாத்தியம் செய்த ஒரு சிறுவனை அடக்குவதற்கு டிஸ்கொதே பார்களில் இருக்கும் பவுன்சர்கள் வந்தால்தான் முடியும் போலிருந்தது. எவரோ ஒரு குழந்தையின் அம்மா ஜன்னலில் எட்டி எட்டிப்  பார்த்து கலங்கிக் கொண்டிருந்தார்.

எங்களின் மகள், அவளுடைய அம்மா அருகில் நின்றிருந்த வரை, ஒரளவு சமாளித்துக் கொண்டிருந்தவள், அவர் வெளியே வந்தவுடன் எல்லாவற்றையும் எறிந்து விட்டு பின்னாலேயே ஓடிவர முயன்றாள். பின்பு அவளிடமிருந்த வெடித்த வன்முறையை ஒப்பிடும் போது மேற்குறிப்பிட்ட சிறுவனை இவள் வென்றுவிடக்கூடிய சாத்தியம் அதிகமிருந்தது.

அசட்டுத்தனமான, மிகுந்த மனஉளைச்சலை ஏற்படுத்துகிற, பணம் சம்பாதிப்பதையே தன்னுடைய பிரதான எதிர்கால திட்டமாக ஆக்கும் நிலையில் பயணிக்கிற  நம்முடைய  இந்தியக் கல்விமுறையை திடமாக அவள் எதிர்கொள்வதற்கான  எல்லாவிதமான துணிவையும் அவளுக்கு வழங்க இயற்கையை பிரார்த்திக்கிறேன்.

()

எங்களின் முதல மகளை பள்ளியில் சேர்த்த அனுபவத்தை மரத்தடி குழுமத்தில் ஜூன் 16, 2004 அன்று எழுதியிருந்தேன். அது இங்கே.

எங்கள் மூன்றரை வயது மகளை எல்.கே.ஜி. வகுப்பில் சேர்த்தனின் தொடர்ச்சியாக இன்று முதன் முதலாக பள்ளிக்கு செல்லும் அவளை உற்சாகப்படுத்தும் விதமாக நாங்கள் இருவருமே உடன் சென்றிருந்தோம். (இதைவிட முக்கியமான வேலை இன்று என்னவாக இருக்க முடியும்?). இதுவரை நேரம், கடிகாரம் இந்த விஷயங்களில் எல்லாம் பாதிக்கப்படாமல் இஷ்டப்பட்ட நேரத்தில் சாப்பிட்டுக் கொண்டு, விளையாடிக் கொண்டிருந்தவளின் வாழ்க்கையில் இன்று முதல் டென்ஷன ஆரம்பமானது. ('எட்டரை மணிக்கெல்லாம் ஸ்கூல்ல இருக்கணும். சீக்கிரம் முழுங்கித் தொலைடி!')

இயல்பிலேயே ¨தைரிய குணமுடைய எங்கள் மகள் எந்தவித கலக்கமுமின்றி மிக உற்சாகமாக எங்களுடன் வந்தாள். பள்ளியின் உள்ளே 'குழந்தைகள் பலவிதம் ஒவ்வொன்றும் ஒருவிதம்' என்று கலவையாக குழந்தைகளை காண முடிந்தது. சிலது 'உம்'மென்று அமர்ந்து கொண்டிருந்தன. சிலது முதல் நாளிலேயே உயரமான இடத்திலிருந்து குதித்து தம்முடைய ராஜாங்கத்தை நடத்தி கொண்டிருந்தன. சில கண்ணை கசக்கிக் கொண்டும் பராக்கு பார்த்தபடியும் இருந்தது ஒரு சுவாரசியமான கொலாஜ் சித்திரத்தை பார்த்த மாதிரி இருந்தது.

அது ஒரு கிருத்துவப் பள்ளி என்பதால் பைபிள் வாசிப்புடன் மீட்டிங் தொடங்கியது. புது மாணவர்களை உற்சாகப்படுத்தி வரவேற்கும் விதமாக சீனியர் மாணவர்கள் கோமாளி போல் வேடமிட்டும், இனிப்புகள் வழங்கியும், சிறிய அளவில் கலை நிகழ்ச்சிகள் வழங்கியும் சிறப்பித்தனர். வீட்டில் POGO சேனலையே பார்த்து காலம் கழிக்கும் எங்கள் மகள், இங்கே படிப்பில் மிகுந்த அக்கறையுள்ளவள் போல், "எப்பம்மா படிக்க போறது,இந்த மாதிரி டான்ஸ் எல்லாம் ஆடிட்டு இருந்தா டயமாவுதில்ல?" என்று கேட்டு எங்களை வியப்பிலாழ்த்தினாள். "ஏம்ப்பா நீங்க ஆபிஸ் போகலே?" என்று கேட்டு என்னை துரத்தினாள்.

அவரவர் வகுப்புகளை அறிவித்து அமர வைத்தபின், பெற்றோர்கள் விடைபெற ஆரம்பித்த உடன்தான் ஆரம்பித்தது கச்சேரி. ஏறக்குறைய பாதி எண்ணிக்கை குழந்தைகள் வீறிட்டு அழத் துவங்கின. கூட்டிலிருந்து அலறி அடித்துக் கொண்டு வரும் கோழியை போல் அழுதுக் கொண்டு ஓடிவந்த சிறுவனை வகுப்பு ஆசிரியை கதாநாயகியை வில்லன் தூக்கிக் கொண்டு போகும் கண்க்காக தூக்கி சென்றார். ஜனனல் வழியாக ஒரு சிறுமி அவளுடைய அம்மாவை "போகாதீங்கம்மா" என்று கதறி தீர்த்தது, எல்லா சென்டிமென்ட் படங்களையும் தூக்கி சாப்பிடும் போலிருந்தது.

எங்கள் மகள் அவ்வப்போது பாட்டி வீட்டில் எங்களை பிரிந்து பழகி இருந்த அனுபவம் இருந்தமையால் எங்களை கவனியாமல் பக்கத்திலிருந்த ஒரு மாணவன் வைத்திருந்த ஒரு பேருந்து பொம்மையை பிடுங்குவதிலேயே கவனமாக இருந்தாள். கொஞ்சம் அழுவாளோ என்று பயந்திருந்த எனக்கு, என் மனைவிதான் கண்கலங்கி அந்தக் குறையை தீர்த்தாள்.

பெற்றோராக எங்கள் கடமையில் இன்னொரு தொடர்ச்சியான விஷயத்தை செய்து முடித்த திருப்தியில் நாங்கள் அவளிடமிருந்து விடைபெற்றோம். அடுத்த வேளை சோற்றுக்கான உத்தரவாமில்லாமல் எத்தனையோ குடும்பங்கள் தங்கள் குழந்தைகளுக்கு கல்வி கொடுக்க முடியாமலிருக்கிற இந்த தேசத்தில் அந்தக் குறை நேராவண்ணம் ஒரளவு பொருளாதர வசதியை ஏற்படுத்திக் கொடுத்திருக்கிற இறைவனுக்கு மனமார நன்றி சொன்னேன்.

suresh kannan